Πως να αντιληφθούμε ότι έχουμε πέσει στα δίχτυα ενός κοινωνιοπαθή

Αρθρογραφεί ο Δρ Γεώργιος Λυράκος

Όταν συναντάτε για πρώτη φορά ένα κοινωνιοπαθή, ξοδεύει πολύ χρόνο, να σας ακούει, να αντανακλά και να καθρεφτίζει.

Ακούει αυτά που λέτε έτσι ώστε να μπορέσει να ανακαλύψει ποιες είναι οι ανάγκες και τις επιθυμίες σας.

Αντανακλά αυτό που εισέπραξε ως βαθιά σας ανάγκη, επιστρέφοντας σας ό, τι χρειάζεστε και θέλετε.

Καθρεπτίζει τον εαυτό σας αντανακλώντας τη γλώσσα του σώματος σας, επαναλαμβάνοντας σας αυτά που λέτε, καθώς χρησιμοποιεί  «ενεργείς» δεξιότητες επικοινωνίας σε αυτά που ακούει από σας.

Η αγάπη είναι ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι για τον κοινωνιοπαθή στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και χωρίς αυτή ένας κοινωνιοπαθής χάνει τη δύναμή του.

Ένας κοινωνιοπαθής θα σας λέει συνεχώς «σ’ αγαπώ», και αυτό που στην πραγματικότητα θα εννοεί είναι αν τον αγαπάτε εσείς. Έχει την ανάγκη να τον αγαπήσετε, γιατί μόνο αν γίνει κάτι τέτοιο θα γίνεται αδύναμοι κρίκοι στο παιχνίδι του ώστε να μπορεί αν σας επιβάλει όσα έχει προγραμματίσει για σας.

Και εσείς ξεγελιέστε και πιστεύετε πως έχετε αποκτήσει μία αληθινή σχέση αγάπης ή φιλίας ή συντροφικότητας ενώ ο κοινωνιοπαθής απλά καθρεπτίζει όλες τις αντιδράσεις των ανθρώπων που αγαπούν πραγματικά έναν άλλο άνθρωπο.

• Έτσι δείχνει πως θέλει να περνά όλο του το χρόνο μαζί σας.
• Δείχνει να τον ενδιαφέρετε τόσο εσείς όσο και όσα σας απασχολούν.
• Φαίνεται να μοιράζεται τα ίδια ενδιαφέροντα, τους στόχους και τις αξίες σας.
• Σας  λέει συνεχώς ότι σας αγαπά
• Σας προσφέρει συνεχώς προσοχή και κολακεία.
• Προσποιείται πως θα σας βοηθήσει να εκπληρώσετε τα όνειρά σας.
• Είναι πολύ βοηθητικός  και χρήσιμος σε ότι χρειαστείτε.  

Με αυτή την πεποίθηση ότι δηλαδή έχετε συναντήσει κάποιον που φαίνεται τόσο ιδανικός για σας, αρχίζετε  να αισθάνεστε ασφαλείς, κάτι που οδηγεί κάθε άνθρωπο στο να χαλαρώσει τις άμυνες του, και να ερωτευτεί στη συνέχεια με το κοινωνιοπαθή.

Εάν λοιπόν έχετε ήδη βρεθεί στο παρελθόν σε μια σχέση με έναν κοινωνιοπαθή θα έχετε παρατηρήσει ότι συνεχώς λένε «σ 'αγαπώ», και όπως σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο, αυτό σας οδηγεί να νιώσετε κάποια αίσθηση ευθύνης για τον κοινωνιοπαθή, δημιουργώντας ένα αίσθημα ευθύνης για ανταπόδοση αυτής της αγάπης. Μην ξεγελιέστε όμως, καθώς αυτό είναι μέρος μόνο της χειραγώγησης και του ελέγχου που επιβάλουν σε όλα τα άτομα από τα οποία έχουν βάλει στο στόχαστρο.

Ένας  κοινωνιοπαθής, ελέγχει συνεχώς τι αισθάνεστε γι 'αυτόν/η, και αν είστε ερωτευμένοι μαζί τους. Ας μην ξεχνάμε πως όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, γίνεται «αδύναμος». Αυτό είναι στην πραγματικότητα το πώς σας βλέπει ο κοινωνιοπαθής. Σαν ένα αδύναμο παιχνίδι…

Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι αν είσαι «τρελά ερωτευμένος» και το να αγαπάς, μπορεί να γίνει μια προσωρινή μορφή «τρέλας», όπου μπορούμε να χάσουμε τον εαυτό μας στη στιγμή της «αγάπης».

Η αγάπη είναι σημαντική για τους περισσότερους ανθρώπους, ιδιαίτερα τις γυναίκες καθώς όλοι μας έχουμε την ανάγκη να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.

Ο κοινωνιοπαθής κακοποιεί και παραβιάζει αυτή την ανθρώπινη ανάγκη. Το γεγονός αυτό είναι που μπορεί να αφήσει τα θύματα του, δηλαδή εσάς που τον αγαπήσετε και πιστέψατε, να αισθάνονται τόσο μπερδεμένα, και χωρίς να μπορούν να πιστέψουν ότι το άτομο που αγαπούν ή με το οποίο είναι ερωτευμένοι, στην πραγματικότητα είναι κοινωνιοπαθής αφού όλο το διάστημα που υπήρχε η υποτιθέμενη σχέση ο σύντροφός τους ήταν στοργικός και γεμάτος λέξεις αγάπης, ήταν βοηθητικός σε ότι χρειαζόντουσαν, ηθικολόγος και πάντα επικεντρωμένος σε αυτούς, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι σας αγαπούσαν στον ίδιο βαθμό που τους αγαπούσατε και σεις.

Το πρόσωπο πίσω από τη μάσκα σπάνια γίνεται αντιληπτό.

Είναι όπως στο παραμύθι με το μάγο του ΟΖ…. Όταν αφεθείτε στο παραμύθι παρασύρεστε από τη μαγεία του και είναι σαν να έχετε δεθεί με ένα μαγικό ξόρκι και βλέπετε μόνο ότι βρίσκεται μπροστά από την κουρτίνα. Μόνο αν βρείτε το θάρρος να τραβήξετε την κουρτίνα όπως έκανε η Ντόροθυ, θα δείτε ότι πίσω από την κουρτίνα βρίσκεται ένα τελείως διαφορετικό και ψεύτικο άτομο που κινεί τα νήματα κατά το δοκούν.

Αυτό είναι ακριβώς ό, τι κάνει και ένας κοινωνιοπαθής. Χρησιμοποιεί την αγάπη και μιμείται ψεύτικα αγάπη, για να σας κάνει να τον ερωτευτείτε, έτσι ώστε (αν τον ερωτευθείτε) να νιώσετε ευθύνη γι 'αυτόν, και να γίνετε αδύναμοι ώστε να μπορεί να σας χειριστεί όπως επιθυμεί.

Επειδή ο κοινωνιοπαθής δεν έχει συνείδηση, δεν νοιάζονται αν οι πράξεις και η εξαπάτηση του σας  προκαλεί πόνο. Ο κοινωνιοπαθής λατρεύει να έχει τον έλεγχο και να κερδίζει.  

Ξεγελώντας τους άλλους, εξαπατώντας, και κερδίζοντας, αποκτώντας  ό, τι θέλει με δόλο μπορεί να του δώσει την απόλυτη ηδονή και ευχαρίστηση.

Τα άτομα αυτά δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως υποφέρουν από την πλήξη, και δεν περιορίζονται ούτε από ηθικά κριτήρια, ούτε νιώθουν  ευθύνη για οποιονδήποτε άλλο πέρα του εαυτού τους.

Και πάνω από όλα δεν περιορίζονται από συναισθήματα και αισθήματα για κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό τους.

Έτσι ενώ σας δίνει όλα όσα έχει κάποιος ανάγκη για να πέσει με τα μούτρα σε έναν έρωτα και να κάνει σχέση με ένα άτομο που φαινομενικά δίνει τα πάντα, ο κοινωνιοπαθής θα προσποιείτε πως είναι ερωτευμένος μαζί σας. Και η προσποίηση του  αν και ψεύτικη, θα είναι τόσο καλή, που θα αισθανθείτε σαν να έχετε κάνει δεσμό ή φιλία με μια ψυχή.

Δείτε λοιπόν όλα τα σημάδια και βεβαιωθείτε πως αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειτε ποτέ να καλύψει τις δικές σας αλλά μόνο τις δικές του ανάγκες σύμφωνα κάθε φορά με την κρυμένη του ατζέντα. ..

Τι σημαίνει το σ ’αγαπώ για ένα κοινωνιοπαθή τύπο;

Αρθρογραφεί ο Δρ Γεώργιος Λυράκος

Η φράση «σ 'αγαπώ» είναι κάτι πολύ ξεχωριστό και προσωπικό με μεγάλη σημασία για αυτόν που τη λέει. Για ένα  κοινωνιοπαθή όμως η φράση αυτή σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό.

Για να καταλάβουμε όμως γιατί σημαίνει κάτι διαφορετικό θα πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε τι είναι κοινωνικοπαθής ή όπως αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία sociopath. 

Είναι κάποιος που δεν ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και που δεν έχει επίγνωση των πράξεων του. Δεν μετανιώνει γι' αυτές όσο "κακές" κι αν είναι. O όρος αναφέρεται σε Δυσλειτουργία Αντικοινωνικής Προσωπικότητας αφού κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, και συγκεκριμένα τις δεκαετίες του 1930 και 1940, το επίκεντρο της έρευνας για τη δυσλειτουργία της ψυχοπαθητικότητας   μεταφέρθηκε από το νευροφυσιολογικό τομέα στον ψυχολογικό και κοινωνικό τομέα, ενώ δόθηκε έμφαση στο πώς συνδέεται κοινωνικά και ψυχολογικά η ανάπτυξη της δυσλειτουργίας αυτής στον άνθρωπο.

Με βάση αυτή την ιστορική μεταφορά της ερευνητικής έμφασης, υιοθετήθηκε ακόμα ένας όρος συνώνυμος του ψυχοπαθή, αυτός του κοινωνι(κ)οπαθή (Sociopath). Πρόσφατα, όμως, με την εξέλιξη των διαγνωστικών μεθόδων της ψυχολογίας, οι όροι ψυχοπαθής και κοινωνιοπαθής ή κοινωνικοπαθής, έχουν απαλειφθεί και αντί αυτών χρησιμοποιείται πλέον κλινικά ο όρος Δυσλειτουργία Αντικοινωνικής Προσωπικότητας. 

Επίσης, στο όλο φάσμα της ψυχολογίας λαμβάνονται όλα πλέον υπόψη, έτσι ώστε να διαγνωσθεί ορθά ένα άτομο που έχει αυτού του είδους της δυσλειτουργίας από τη νευροψυχολογική / νευροφυσιολογική πτυχή έως την ψυχαναλυτική και κοινωνική πτυχή της ζωής και της γενικής λειτουργίας του ατόμου."

Αφού λοιπόν η φράση σ ’αγαπώ σημαίνει κάτι διαφορετικό για αυτά τα άτομα προκύπτει αρχικά το ερώτημα αν μπορεί να αγαπήσει ένας κοινωνιοπαθείς και αν μπορεί να ερωτευτεί;

Αν βέβαια πραγματικά γνωρίζετε και κατανοείτε το κοινωνιοπαθή τύπο προσωπικότητας, τότε ξέρετε ότι αυτές οι ερωτήσεις είναι σχεδόν αστείες...

Αν πρέπει όμως να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα τότε η απάντηση θα ήταν πως οι κοινωνιοπαθείς συχνά ενεργούν σαν να είναι ερωτευμένοι. Για τον έξω κόσμο, φαίνεται σαν να αγαπούν. Δεδομένου ότι ο ορισμός του κοινωνιοπαθή είναι ένα άτομο που δεν έχει ενσυναίσθηση και έχει αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας, άσχετα με τους κανόνες και τα πρότυπα της κοινωνίας, είναι περίεργο το γεγονός ότι κάποιος σαν αυτό  μπορεί να μοιάζει σα να είναι πραγματικά ερωτευμένος. Οι κοινωνιοπαθείς πρώτα από όλα μας προκαλούν σύγχυση, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κοινωνιοπαθητική γνωρίσματα και χαρακτηριστικά που τους διακρίνουν αλληλοαντικρούονται κατά καιρούς. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, όμως, είναι απολύτως λογικό να ρωτήσει κάποιος, "Μπορεί τελικά ένας κοινωνιοπαθής να αγαπήσει έναν άλλο άνθρωπο;"

Αν χειριστούμε τον ορισμό της αγάπης με τον τρόπο που οι κοινωνιοπαθείς χειραγωγούν τους ανθρώπους, τότε σίγουρα, ένας κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει. Για να ισχυριστούμε πραγματικά όμως κάτι τέτοιο, πρέπει να δώσουμε έναν ορισμό στην αγάπη που μας ταιριάζει στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Σας μπέρδεψα; μην ανησυχείτε, μπορούμε να δράσουμε σαν ένα κοινωνιοπαθή και να επαναπροσδιορίσουμε την αγάπη όπως θέλουμε και μας αρέσει ανά πάσα στιγμή.

Όταν η αγάπη αποτελεί ένα εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να παγιδεύσει και να χειραγωγήσει κάποιον, τότε ναι ένας κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Όταν η αγάπη λέγεται εύκολα από τα χείλη, αλλά δεν την αισθάνεται στην καρδιά, τότε ο κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Όταν η αγάπη είναι ένα αίσθημα γοητείας ή εξουσίας παρά ένα συναίσθημα, ο κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Όταν η αγάπη είναι ένα ρηχό ψέμα που λέγεται για προσωπικό όφελος και όχι μια έκφραση της σχέσης, ο κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Όταν η αγάπη είναι συνώνυμη με το σεξ και το σεξ δεν είναι τίποτα άλλο από στιγμιαία και χωρίς νόημα σωματική ευχαρίστηση, τότε ο κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Όταν η αγάπη είναι μια λέξη και όχι συναίσθημα, ο κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Όταν η αγάπη περιλαμβάνει προσποίηση, το να παίζει κάποιο ρόλο για να κερδίσει κάτι για τον εαυτό του στην συνέχεια τότε ο κοινωνιοπαθής μπορεί να αγαπήσει.

Σε ένα κοινωνιοπαθή, η αληθινή αγάπη είναι μια αγάπη για:

• τον εαυτό του / της
• την εξουσία
• και να παίζει και να κερδίσει τη δική του/ης εκδοχή του παιχνιδιού της ζωής.

Ένας κοινωνιοπαθής μπορεί να στήσει μια ολόκληρη παράσταση και να φερθεί με τρόπους που δείχνουν αγάπη. Μπορεί με μεγάλη μαεστρία να υποκριθεί ότι αγαπά και ότι νοιάζεται για κάποιον άνθρωπο, και εσείς να μην μπορείτε καν να φανταστείτε πως την ίδια ώρα εκείνος συνεχώς αξιολογεί ποια από τα κουμπιά σας πρέπει να πατήσει και πότε να τα πατήσει. Μπορεί να αναβλύζει με πράξεις αγάπης και να εκφράζει την αγάπη και την αφοσίωσή του/ης. Αλλά πραγματικά, μπορεί να αγαπήσει ένας κοινωνιοπαθείς;

Όταν η αγάπη είναι ένα βαθύ και πολύπλοκο συναίσθημα, ένα αίσθημα στοργής, τρυφερότητας, δεσμού και σχέσης μεταξύ των ανθρώπων, τότε όχι, ένας κοινωνιοπαθής δεν μπορεί πραγματικά να αγαπήσει.

Πρέπει να κατανοήσετε πως ο κοινωνιοπαθής είναι ένα κοινωνικό αρπακτικό που γητεύει την είσοδο και παραμονή του στη ζωή των άλλων ανθρώπων. Τρυπώνει μέσα στις ζωές των ανθρώπων γιατί έχει ένα μεγαλύτερο σκοπό, καθώς  ο ίδιος διαισθάνεται την ευκαιρία για προσωπικό όφελος. Έτσι αρχίζει το παιχνίδι του. Για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και να διασφαλίσει  αφέλεια όσον αφορά την αντιμετώπιση των άλλων απέναντι στα θέλω του, αρχίζει το παιχνίδι του περίτεχνα ερωτοτροπώντας με το πιθανό του θύμα. Προσποιείται ότι αγαπά γιατί θέλει αγάπη σε αντάλλαγμα. Ο ίδιος όμως δεν νοιάζεται καθόλου για τα συναισθήματα της αγάπης, αλλά αντ 'αυτού θέλει την αγάπη σαν ένα εργαλείο  χειραγώγησης.

Ο καλύτερος τρόπος για να λάβεις αγάπη είναι να δώσεις αγάπη, και ο κοινωνιοπαθής αποσκοπεί να δώσει και να λάβει. Το να αγαπάς ένα άτομο που είναι κοινωνιοπαθής έχει χαρακτηριστεί σαν κάτι  υπέροχο και συναρπαστικό. Καθώς ένας κοινωνιοπαθής διαμορφώνει έτσι την προσωπικότητα του/ης για να ταιριάζει με αυτή του θηράματος που έχει βάλει ως στόχο κάθε φορά, όταν αγαπήσεις ένα  κοινωνιοπαθή θα σε κάνει να νιώσεις σαν να έχεις βρει αυτό που λέμε μια αδελφή ψυχή. Θα πιστέψεις πως το άτομο αυτό σου ταιριάζει απόλυτα με κάθε τρόπο.

Το να αγαπάς ένα κοινωνιοπαθή μπορεί να σε κάνει να έχεις μια ζωή που να είναι γεμάτη γέλιο και διασκέδαση, σε τέτοιο βαθμό που να σε κάνει να αγνοείς  τα περίεργα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που ξεπροβάλλουν από καιρό σε καιρό και γίνονται στο τέλος συνήθεια.

Τελικά, οι καλές στιγμές φτάνουν στο τέλος τους όταν ο κοινωνιοπαθής έχει αποκτήσει αυτό που ήταν και ο αρχικός του στόχος από το θύμα του και στη συνέχεια βαριέται γρήγορα.  Καθώς όμως είναι το είδος του ανθρώπου που συνεχώς χρειάζονται συγκινήσεις και διέγερση, ρίχνει την παρωδία και προχωρά παρακάτω στο επόμενο του θύμα.

Αυτό μπορεί να συμβεί ξαφνικά, αφήνοντας το θύμα του, δηλαδή εσάς που νομίζατε πως σας αγαπά, σοκαρισμένους, πληγωμένους, και σε σύγχυση.

Είναι λοιπόν απολύτως δυνατό να αγαπήσετε ή να ερωτευθείτε ένα κοινωνιοπαθή. Μπορεί όμως αυτός να σας ανταποδώσει την αγάπη;

Ναι, αλλά μόνο από το δικό του ορισμό της αγάπης, μια παραπλανητική, χωρίς στοργή και χωρίς συναισθήματα αγάπη.

Ανακαλύψτε πώς να αυξήσετε στους μικρούς αθλητές σας την αυτοπεποίθηση, την ευτυχία και την επιτυχία στον αθλητισμό

Αφιερωμένο σε όλα μας τα παιδιά στον Εθνικό Πειραιά

"Ως γονείς, παρέχουμε στα παιδιά μας που συμμετέχουν σε ομαδικά ή ατομικά αθλήματα τα καλύτερα μέσα σε εξοπλισμό και προπονητές.

Παρόλα αυτά η υιοθέτηση της κατάλληλης νοοτροπίας χρησιμοποιώντας τις αρχές και τις μεθόδους της αθλητικής ψυχολογίας είναι η λιγότερο δαπανηρή και πιο αποτελεσματική επένδυση που μπορούμε να κάνουμε για τους μικρούς μας αθλητές."

Όλοι οι γονείς που έχουμε παιδιά που συμμετέχουν σε ομάδες θέλουμε τα παιδιά και οι έφηβοι μας να διαπρέπουν στα αθλήματα που συμμετέχουν. Ωστόσο, πολλές φορές  μπορούμε να δούμε το φόβο, την αμφιβολία, και την απογοήτευση στα πρόσωπα των παιδιών μας, που αγωνίζονται με το "εσωτερικό" παιχνίδι του αθλητισμού. Το δύσκολο κομμάτι του να είσαι γονιός αθλητή σε αυτή την περίπτωση είναι πως δεν έχεις ιδέα πώς να βοηθήσεις το παιδί σου να ξεπεράσει τις ανησυχίες, τις προσδοκίες και τις αυτοκαταστροφικές σκέψεις που εμποδίζουν τους νέους αθλητές από το να αισθανθούν αυτοπεποίθηση και επιτυχημένοι.

Έτσι αυτό που μπορεί να δουν οι γονείς από τους νεαρούς αθλητές τους είναι κάποια από τα παρακάτω σημάδια:

• Το παιδί μπορεί παίζει σαν αστέρι στην προπόνηση, αλλά παγώνει ή παίζει διστακτικά κατά τη διάρκεια αγώνων ή όταν βρίσκεται σε φάση κοντραρίσματος με τον αντίπαλο.
• Το παιδί αποσπάται από τις ανησυχίες σχετικά με το τι σκέφτεται είτε ο προπονητής είτε οι συμπαίκτες του για την απόδοσή του.
• Αμφισβητεί τις ικανότητές του ως αθλητής, ακριβώς τη λάθος στιγμή κατά τη διάρκεια του αγώνα.
• Περιμένει πάρα πολλά από τον εαυτό του, στη συνέχεια όμως τα βάζει με τον εαυτό του αν δεν  εκπληρώσει τις υψηλές προσδοκίες του.
• Δεν καταφέρνει να πετύχει το φυσικό του δυναμικό, γιατί  φοβάται την αποτυχία.
• Παγώνει και δείχνει φοβισμένο όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με την ανταγωνιστική πίεση.
• Επικρίνει τον εαυτό του συχνά όταν κάνει λάθη είτε στην προπόνηση είτε στον αγώνα.
• Έχει μειωμένη απόδοση σαν αντίδραση σε  σχόλια αρνητικής ανατροφοδότησης από συμπαίκτες που ζηλεύουν.
• Παίζει άσχημα όταν ο προπονητής του είναι ευέξαπτος, θυμωμένος ή επικριτικός.
• Χάνει την εμπιστοσύνη του μετά από την συνεργασία με αρνητικό προπονητή.

Είναι λοιπόν δύσκολο για τους γονείς των μικρών αθλητών, να παρακολουθούν τα παιδιά τους να έχουν μειωμένες επιδόσεις στον αθλητισμό και να χάνουν την αυτοεκτίμηση τους λόγω του φόβου, της αμφιβολίας και της  μετριοπάθειάς τους. Είναι δύσκολο να σταθεί ένας γονιός σε αδράνεια και να παρακολουθεί.

Οι λύσεις όμως όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία τέτοια κατάσταση στα παιδιά μας δεν είναι προφανείς. Ωστόσο, εμείς, ως γονείς, μπορούμε να μάθουμε να ανταποκρινόμαστε  στις ανησυχίες, τις αμφιβολίες και τις απογοητεύσεις των μικρών αθλητών μας,.

Μπορούμε να αναπτύξουμε ευτυχισμένα, επιτυχημένα παιδιά που να είναι «διανοητικά σκληρά» στον αθλητισμό - και τη ζωή!

Ένα παιδί ή ένας έφηβος αθλητής μπορεί να έχει όλα τα ταλέντα στον κόσμο. Αλλά αν δεν μπορεί να «βάλει το κεφάλι του στο παιχνίδι" και να συνειδητοποιήσει τις δυνατότητές του, τότε η απόδοσή του θα μειονεκτεί  και θα είναι πάντα δυσαρεστημένο.

Αυτό που έχουμε να κάνουμε εμείς ως γονείς είναι να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση, την επικέντρωση στο παιχνίδι, και τις επιδόσεις των παιδιών μας.

Πρέπει λοιπόν να εκπαιδευτούμε πρώτα εμείς στο πώς να μπορέσουμε ως γονείς μικρών αθλητών:

• Να επικοινωνούμε με τους προπονητές
• Να ενισχύουμε την εμπιστοσύνη των παιδιών μας την ημέρα του αγώνα
• Να βοηθήσουμε τα παιδιά να σταματήσουν να ανησυχούν για το τι σκέφτονται οι άλλοι »
• Να διδάξουμε τα παιδιά μας ότι κανείς δεν είναι τέλειος
• Να δώσουμε στα παιδιά κατάλληλη ανατροφοδότηση μετά από μια ήττα
• Να απελευθερώσουμε τα παιδιά ώστε να εμπιστεύονται τις ικανότητές τους
• Να βοηθήσουμε  τα παιδιά να επικεντρωθούν σε αυτό που είναι πιο σημαντικό και πολλά άλλα

Ας μην ξεχνάμε πως όλα τα αθλήματα είναι παιχνίδια που απαιτούν συνεργασία σώματος και μυαλού και πρέπει τα παιδιά μας να μάθουν να εφαρμόζουν πνευματική σκληρότητα στο παιχνίδι ώστε να δίνουν όλο τους το είναι στη νίκη!!!!  

Αρθρογραφεί ο ψυχολόγος υγείας Δρ. Γεώργιος Λυράκος

Αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης του Ποδοσφαιρικού μυαλό σας για σίγουρη επιτυχία

αρθρογραφεί ο Δρ. Γεώργιος Λυράκος

Όπως έχει πει ο Knute Rochne , το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με τα χέρια, τα πόδια και τους .ώμους αλλά κυρίως με το μυαλό.

 Η πνευματική προετοιμασία του αθλητή, η σωματική προετοιμασία, η προετοιμασία με τεχνική και στρατηγική είναι όλα σημαντικοί παράγοντες για τον αθλητισμό την επιτυχία και την επίτευξη της πλήρους απόδοσή του ποδοσφαιριστή.

Εντούτοις, η ψυχική προετοιμασία είναι ένα από τα περισσότερο παραμελημένα  κομμάτια της διαδικασίας που απαιτείται για να γίνει ένας ποδοσφαιριστής καλύτερος ανταγωνιστής στο ποδόσφαιρο.

Η μέχρι τώρα Έρευνα στην  αθλητική ψυχολογία για το ποδόσφαιρο δείχνει ότι, ο μόνος τρόπος που μπορούν να ωφεληθούν οι αθλητές από την ψυχική εκπαίδευση, είναι όταν χρησιμοποιείται με έναν οργανωμένο και συνεπή τρόπο.

Οι περισσότεροι αθλητές δεν συμπεριλαμβάνουν  την ποδοσφαιρική  ψυχική εκπαίδευση σαν ένα αναπόσπαστο μέρος της προετοιμασίας τους, επειδή στην πραγματικότητα δεν ξέρουν πώς να εκπαιδεύσουν την ποδοσφαιρική σκέψη τους.

Επίσης, δεν κατανοούν τη σημασία της πνευματικής εκπαίδευσης σε όλη της τη σημασία. Σε αντίθεση με τις φυσικές και τεχνικές πτυχές των αθλημάτων, τα οφέλη από την πνευματική εκπαίδευση δεν είναι χειροπιαστά.

Η πνευματική εκπαίδευση είναι ένας τρόπος για να βελτιώσει ο ποδοσφαιριστής το πνευματικό του παιχνίδι και να σκληρύνει την ποδοσφαιρική του ψυχική αντοχή. Θα κάνει τον ποδοσφαιριστή πιο ανθεκτικό και επομένως πιο δύσκολο να τον νικήσει κάποιος.

Οι ύμνοι στη διάρκεια του αγώνα και οι ζητωκραυγές μπορεί να ενισχύσουν  τα κίνητρα.

Ο Καθορισμός στόχων μπορεί να μειώσει το άγχος και να θέσει τα θεμέλια για την επιτυχία εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Όμως, το να χτίσει ένας ποδοσφαιριστής  το είδος της δύναμης του εγκεφάλου που επηρεάζει την αθλητική απόδοση του, πηγαίνει πολύ πέρα από την καθημερινή αθλητική προπόνηση.

Η συνεπής προετοιμασία που οδηγεί στο μακροπρόθεσμο στόχο είναι η τελικός παράγοντας που συμβάλει στο να αποκτήσει ένας ποδοσφαιριστής τα σταθερά εξαιρετικά αποτελέσματα που θέλει στην καριέρα του.

Ένας ποδοσφαιριστής λοιπόν μπορεί να δημιουργήσει μια συνεκτικότητα στην προετοιμασία του, έχοντας μια σαφώς καθορισμένη και καλά εξασκημένη ρουτίνα που μεγιστοποιεί κάθε παράγοντα που συμβάλει στο να πετύχει επανειλημμένα μεγάλες αθλητικές επιδόσεις.

Θα πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι η ζωή και το μυαλό του μείνουν σταθερά.

Δεν πρέπει να παραβλέπει πως τα συναισθήματα διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο στην σταθερότητα των  αθλητικών επιδόσεων ενός ποδοσφαιριστή.

Και ναι μεν δεν υπάρχει πρόβλημα όταν ένας ποδοσφαιριστής νιώσει ενθουσιασμό για  ένα γεγονός και είναι φυσιολογικό να αισθάνεται απογοήτευση, αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλει κάποια στιγμή. Αλλά όταν νιώσει πάρα πολύ φόβο, ματαίωση, θυμό ή  απογοήτευση τα συναισθήματα αυτά είναι ικανά θα μειώσουν το ηθικό και την εμπιστοσύνη του παίχτη για το ποδόσφαιρο και ότι θα κάνει πολύ δύσκολο το να βρει συνοχή στην καθημερινή προπόνηση της πνευματική του εκπαίδευσης.

Είναι, επίσης ευθύνη των προπονητών να βρουν χρόνο για τους αθλητές τους στην καθημερινή προπόνηση μέσα στον οποίο μπορούν να χωρέσουν την πνευματική τους εκπαίδευση που να περιλαμβάνει ασκήσεις  όπως το να μάθουν να βάζουν στόχους και την πνευματική απεικόνιση. Οι προπονητές πρέπει επίσης να βοηθήσουν ώστε η πνευματική εκπαίδευση να γίνει μια συνήθεια στην πράξη και την ημέρα του αγώνα, περιλαμβάνοντας εργαλεία που βοηθούν τις νοητικές ικανότητες του παίχτη στην ανατροφοδότηση που δίνουν στους παίχτες και υπενθυμίζοντας στους αθλητές τους να χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία στο πλαίσιο των προπονήσεων τους και στην προετοιμασία τους για τον αγώνα.

Συμπερασματικά, όπως ακριβώς και με άλλες πτυχές του παιχνιδιού, θα πρέπει να καταλάβει κάθε ποδοσφαιριστής  πόσο σημαντικό είναι το μυαλό στην επίτευξη των στόχων του.

Δεδομένου ότι είναι αναγκαίο στην αθλητική επιτυχία του ποδοσφαιριστή, πρέπει να κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για να καθιερώσουμε την ποδοσφαιρική πνευματική εκπαίδευση στην ίδια τη δομή της προπόνησης του και στις ανταγωνιστικές προσπάθειες του για νίκη σε κάθε παιχνίδι.